2 Comments »

Achtbaan

Wat een lieve en overweldigende reacties hebben we tot nu toe gehad op de website van Vera. Bedankt! Ook zijn er al diverse giften binnen gekomen, waar we heel blij mee zijn en erg dankbaar. Nogmaals bedankt! Helaas hebben we snel moeten omschakelen van alle positieve aandacht voor Vera naar grote bezorgdheid de afgelopen weken.

Twee weken geleden werden we gebeld door de kinderarts dat een van de uitslagen binnen was van de vele onderzoeken die zijn gedaan in verband met Vera’s aanhoudende darmproblemen. Geen goed nieuws, een verhoogde waarde van twee stoffen in haar urine wat op neuroblastoom wijst. Dat is een vorm van kanker waar Vera vanwege haar syndroom een verhoogde kans op heeft, en wat de aanhoudende diarree zou kunnen veroorzaken.
Twee dagen later moesten we röntgenfoto’s laten maken van haar borstholte en die avond werden we gebeld; geen goed nieuws. Er waren afwijkingen gezien op de foto die tumoren zouden kunnen zijn. Alles leek te wijzen op neuroblastoom en we werden erg bezorgd.
Weer twee dagen later volgde onderzoeken in het AMC Amsterdam waar de specialisten zitten op gebied van neuroblastoom.

Het gesprek aan het einde van de dag bij de kinderarts in het AMC nam echter een hele andere wending. De plekken die op de foto gezien waren bleken geen tumoren maar twee gebroken ribben, en al haar botten zagen er bijzonder broos uit. Vera heeft blijkbaar behoorlijk botontkalking en daarmee een nieuw probleem erbij. Hiervoor zal Vera deze week in Utrecht onderzocht worden, om te achterhalen waarom ze zulke broze botten heeft en hoe dit het best behandeld kan worden.
Nu deze plekken geen tumoren bleken te zijn, is de verdenking op neuroblastoom weer een stuk minder gelukkig en bespreekt het AMC of verder onderzoek nodig is, of dat over 3 maanden een nieuwe check gedaan wordt om te monitoren dat de waarden niet verder stijgen.

En dan zijn er nog de langdurige darmproblemen waarvoor nog geen verklaring of oplossing is. Dat zullen we na botonderzoek weer verder oppakken.
wkzbrieven
Deze afgelopen weken zijn een emotionele achtbaan; we waren bang voor kanker en werden hierop voorbereid. Dit blijkt waarschijnlijk niet zo te zijn, maar ons meisje blijkt er wel een ander probleem bij te hebben namelijk erg broze botten. En de darmproblemen blijven bestaan.
In de aankomende week blijft het nog even spannend en er staan weer 5 afspraken in het ziekenhuis. We hopen en bidden voor goede onderzoeken en een effectieve behandeling. En intussen maken we de riemen weer stevig vast voor het volgende rondje in de achtbaan.

Niels

1 Comment »

Hulp geven, ontvangen en vragen

Met hulp geven hebben wij allebei ruim ervaring. Hetzij op het werk, in de kerk of anders. Hulp geven is meestal leuk (ik ben niet voor niets therapeut geworden). Je kunt iets voor iemand betekenen, mensen zijn je dankbaar en het voelt goed. Er schijnt zelfs zoiets te bestaan als een helpers-high, een euforisch gevoel en daarna een prettige kalmte, nadat je iemand hebt geholpen. Als je dat weet zou je niets anders meer doen.

Hulp ontvangen was al wat zeldzamer in ons leven. Meestal gecentreerd rond een overzichtelijk punt, zoals een verhuizing of een weekje griep.

En hulp vrágen… dat hoefde bijna nooit en deden we bijna nooit. Of het moest het bakblik van de buren zijn.gemeenschap

Nu ontvangen wij heel veel hulp, op heel veel manieren, en we leren het aan te nemen. We leren er soms zelfs om te vragen. Maar het is wel wennen. Misschien wel vooral omdat het niet voor eventjes is, zoals in een griepweek, kraamperiode of een verhuizing.

Dit is voorlopig nodig.

Het is toegeven dat we het zelf niet helemaal kunnen. Dat we andere mensen nodig hebben om gewone dingen voor elkaar te krijgen. Dat het essentieel is voor ons om staande te blijven, ieder voor zich, wij samen, wij als gezin.

‘It takes a village to raise a child’ luidt een Afrikaanse gezegde. Er is een dorp voor nodig om een kind het leven te leren, is de boodschap. Wat een gehandicapt kind betreft, is dat dorp niet alleen nodig voor de levenslessen. Ons ‘dorp’ bestaat uit artsen, verpleegkundigen, familie, vrienden, buren, gemeenteleden. En ons dorp helpt mee aan medisch welbevinden, mentale ondersteuning, pannen soep en bakjes macaroni (en soms zelfs een chocoladetaart), aan tijd en aandacht geven aan een gezonde andere dochter, aan logeeradressen, kaartjes en gebed, aan het schilderen van de schuur, het stofzuigen van het huis en tijd doorbrengen met familie en vrienden, aan een nacht slaap. En zelfs kan het dorp ons helpen met noodzakelijke financiële ondersteuning.

Het verzorgen en opvoeden van een gehandicapt kind vraagt ouders die hulp kunnen aannemen, die ja leren zeggen en durven te vragen. We zijn ermee begonnen.
Leonie

[reageren? dat kan hieronder, of anders klik linksboven dit bericht op het rode cirkel, onder de grotere bruine cirkel]

Afbeelding

Hoe geef ik me op voor de nieuwsbrief?

Om op de hoogte te blijven van nieuws op deze website, is het mogelijk een e-mail te krijgen wanneer er een nieuw berichtje is geplaatst! Dan hoef je niet zelf af en toe op de site te zoeken of er wat te melden viel.
aanmelden-nieuwsbrief

Het aanmelden is erg eenvoudig. Rechts in de strook naast dit tekstvak staat “Laat het me weten als er een nieuw bericht is!”.

Hier vul je alleen je e-mailadres in, en klikt op “aanmelden”.

Daarna zie je alleen maar de melding in de balk zoals je ook hiernaast als afbeelding ziet. Je ontvangt dus geen bevestiging in je e-mail. Voortaan krijg je automatisch een e-mail wanneer er een nieuw bericht is geplaatst. In die e-mail staat de titel van het onderwerp, dus dan kun je zelf beslissen of je naar de site wil om het bericht te lezen, of niet. Afmelden kan ook gemakkelijk, in iedere e-mail staat daarvoor een linkje.
aanmelden-gelukt
Kijk in de eerste twee weken af en toe in je spam-box of de e-mail niet per ongeluk daar is aangekomen!

Veel leesplezier!

Niels